In een kinderpsychotherapie bouwt het kind een relatie op met zijn therapeut. De therapeut probeert (afhankelijk van de leeftijd van het kind) door met het kind te spelen en/of te praten te begrijpen wat het kind bezighoudt. Bij jonge kinderen is spel de taal waarmee zij communiceren. Bij oudere kinderen neemt het gesprek deze rol steeds meer over. (Iets over creatieve therapie?)
Binnen de veilige relatie met de therapeut kunnen moeilijke dingen benoemd en gevoeld worden en kan hierover nagedacht worden. Zo kan het kind zichzelf beter leren begrijpen en daardoor zich anders gaan voelen en gedragen.
Er zijn verschillende invalshoeken van waaruit psychotherapeuten hun werk doen. Sommige psychotherapeuten stellen zich meer actief op: zij stellen vragen, structureren het gesprek en geven opdrachten of adviezen. Andere psychotherapeuten zijn minder sturend en meer gericht op het geven van betekenis aan het gedrag van het kind en werken vooral met wat er zich tussen het kind en de behandelaar voordoet. Hoe de werkwijze in de praktijk gebeurt hangt zowel af van de therapeut, van de therapeutische visie als van het type kind en het type problematiek.